to nazwa choroby uznawanej za najgłębsze zaburzenie psychiczne. Znajduje się w grupie psychoz endogennych.
Zmierzenie się z tym tematem jest bardzo trudne i wielka szkoda, że Guy Richie (bądź co bądź dość utalentowany reżyser) przedstawił raczej nieudaną adaptację paranoidalno-schizofrenicznej osobowości, która jest bez wyrazu, nieprzekonywująca i w przekazie zupełnie "płaska". Chociaż fabuła filmu, a raczej jej założenia, wydają się być interesujące, jak również część wątków to stary dobry Richie (pamiętany z 2. poprzednich filmów), to jednak finalny przekaz, moim zdaniem, jest zbyt rozwlekły (zalecałbym Richiemu więcej cięcia taśmy), niespójny i poszarpany. A szkoda. Oczywiście części widowni, która lubi pójść na kino "pokręcone", "zajechane" i "odlotowe" na pewno przy wsparciu pewnymi inhibitorami może uznać ten film jako qltowy, to jednak mi wydaje się, iż bez tych accelaratorów film nie znajdzie aż takiego uznania. Jeśli macie czas to obejrzeć warto, a jeśli nie - to włączenie wieczorem "Mezzanine" może jednak okazać się dużo lepszą alternatywą.